Japanski plesovi s borbenim motivima veoma su raznoliki: ima među njima pretežno statičnih i onih dinamičnih, ali su i jedni i drugi izvanredno snažni. Plesovi s dvama plesačima predstavljaju dvoboj, dok se u solo plesovima plesač bori protiv zamišljenoga neprijatelja. U živahnim scenskim plesovima toga sadržaja plesač kružno obilazi plesnim prostorom, hvatajući se prijetećim pokretom za mač o pojasu, da bi zatim s golim mačem u ruci činio pokrete mačevanja, primicao se, odmicao i skakao raširenih nogu, tresao glavom, a na kraju zastao u pozi koja izražava odlučnost ili pobjedu. U drugom nešto apstraktnijem načinu, pokreti plesača su stiliziraniji, i njihov je simbolizam vjerojatno shvatljiv jedino njegovim sunarodnjacima. Jer jednim jedinim nešto jačim udarcem petom o tlo ili rukovanjem lepezom na različite načine čini se da plesač japanskom gledatelju dočarava čitav ratnički prizor.
Japanski plesovi sa životinjskim maskama nose većinom magijsko obilježje, iako su prisutni i na profanim zabavama. Plesno oponašanje životinja zbog njihova zazivanja ili istrebljenja, a često i zbog njihova kulta, prastari je način čaranja, prisutan u svim kulturama, počevši od najprimitivnijih, a možemo ga pratiti sve do visokih civilizacija.
Većinu fizičkih radova narod Japana obavlja skladnim pokretima: bilo da bere čaj, gazi rižu, diže jedra, izvlači ribarsku mrežu, zabija kolce ili radi neki drugi posao. Posjetitelji Japana opetovano ističu svrsishodnost i estetiku pokreta stanovništva te bliskost radnih i plesnih pokreta, koju su zadržala plemena nedodirnuta civilizacijom.
Plesne cipeleNaučite plesati uz Youtube